طی این مرحله بی همرهی خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهی
راستی که آدمیزاد را با این وسواس ها واحتیاط هایش می شناسند .تابحال شده به کوچکترین دلیل در خرید کیف وکفشتان تردید کنید یا در خوردن فلان غذا از رستوران سر راهی دلتان آشوب شود وچهره مبارک را در هم کنید.این حق ونشانه آدمیست که این گونه باشد ماگاه نسبت به تاریکی هم اینگونه ایم بعضی وقت ها هم از سایه خودمان فرار میکنیم حال آنکه خیلی از این تاریکیها ازنبود خورشید است نه آنکه خود تاریکی چیزی باشد .اساسا تاریکی سایه ای غلیظ وتار است که بی خود وبی جهت مارا به ترس می اندازد.اما این را گفتم تا بگویم برخی علاقه ها درست وارد شدن در یک تاریکی مبهم وتودر توست .چه بسیار مراجعانی داشتم که خودشان اذعان می کردند که:« در اندرون ما ندایی مبارک هش می داشت که هان! ای عاقل مبارک فام!! تو به کسی علاقه مند شده ای که اسرار آمیز ومبهم وتاریک است وانتهایش سراسر از تحیر وپندار!! ولی باز احساس غلبه می کرد واین ندا را سرد وخاموش می کرد ».راستی که این علاقه شدید قلبی چیست که جان ودل آدمی را به یغما میدهد وعاشق دلمرده که در جزیی ترین مسائل زندگیش احتیاط می کند را وادار به فروش عمر وسرمایه جوانی وزیبایی ومعنوی خویش می کند آن هم به ثمنی بخس وبی ارزش!! براستی که کاش کمی دوراندیش بودیم عاقل.
